Onderzoeken

• 1.

• Digitale radiografie of röntgenonderzoek:Voor het maken van röntgenfoto‘s wordt gebruik gemaakt van de nieuwste technologie. De opname verschijnt meteen op het beeldscherm en kan beoordeeld worden. De digitale opnametechniek maakt het mogelijk om foto’s op een CD te branden of te versturen naar een specialist of uw eigen dierenarts.
  
  Röntgenologische keuringen of screenen van jonge paarden op OCD kan in de meeste gevallen bij u thuis op stal gebeuren. Bij een kreupelheidsonderzoek is het mogelijk direct de benodigde röntgenbeelden te maken en te beoordelen. Bij vermoeden van een fractuur kan het vaststellen ervan via digitale radiografie soms levensreddend zijn.

• 2.

• Keuring bij aankoop/verkoop:Een paard is een kostbaar bezit. Daarom is het belangrijk dat u een paard zo goed mogelijk laat onderzoeken voor u tot de aankoop overgaat. De dierenarts is in staat om een betrouwbaar beeld te schetsen van de gezondheidstoestand van het paard. Een klinische keuring kan aangevuld worden met een röntgenologisch, endoscopisch en bloed onderzoek. Aan de hand van de bevindingen van dat moment kan de dierenarts een risicoanalyse maken en advies geven in verband met de aankoop. Let wel op, toekomst voorspellen is niet mogelijk, een keuring is een momentopname.

• 3.

• Echografie:Echografie is een techniek die meestal gebruikt wordt om weke delen zoals pezen, spieren, gewrichten e.d. in beeld te brengen. Het is een zeer dankbare techniek om in detail het belang en de uitgebreidheid van peesontstekingen (tendinitis) of spierscheuren in beeld te brengen. Op basis hiervan kan dan een meer precieze prognose en behandeling voorgesteld worden.
  Op basis hiervan kan dan een meer precieze prognose en behandeling voorgesteld worden.
  Een echografische opvolging van een pees of spierletsel is van groot belang om de revalidatie nauwkeurig te kunnen volgen.
  Echografie wordt ook zeer frequent gebruikt om organen in beeld te brengen zoals longen, maag, nier, lever, milt, dikke en dunne darmen. Dit in het kader van problemen zoals luchtwegproblemen, chronisch vermageren, chronisch koliek, ed. Echografie wordt ook dankbaar gebruikt bij uitgebreid oogonderzoek.
  De meest gekende toepassing van echografisch onderzoek is bij het gynecologisch onderzoek ttz onderzoek van eierstokken en baarmoeder in het kader van drachtbegeleiding.

• 4.

• Onderzoek van manke paardenWat is manken/kreupelen: een storing in het normale gebruik van één of meer ledematen; d.w.z. een onregelmatige,asymmetrische, niet vloeiende gang van het paard. Het kreupele been wordt voorzichtig neergezet of verkort naar voren gebracht.
  
  Een mankheidsonderzoek is een systematisch opgebouwd onderzoek waarbij de oorzaak van de kreupelheid wordt achterhaald.
  Elke stap van het onderzoek dient zorgvuldig te worden uitgevoerd om tot een oordeel te komen:
  Inspectie en palpatie van het kreupele been: Vaak zal een paard met een belastingskreupel voorbeen dit been in rust iets schuin naar voren plaatsen waardoor het minder zwaar belast wordt .Een kreupel achterbeen zal meestal alleen op de teenpunt rusten of soms alleen op de voorkant van de hoef. Bij langer bestaande kreupelheden aan een voorbeen zal de bijbehorende hoef vaak smaller en hoger zijn geworden. Wanneer we het kreupele been palperen letten we vooral op pijnreacties, optredende zwellingen en plaatselijke warmere plekken op het been.
  
  Het hoefonderzoek. Het doel van het hoefonderzoek is om te bepalen of de kreupelheid wordt veroorzaakt door ontstekingen of “bleinen” in de hoornschoen. Hoefontstekingen zijn voor het paard zeer pijnlijk en veroorzaken dus min of meer ernstige kreupelheid, soms kunnen deze ook openbreken aan de kroonrand. Het hoefonderzoek bestaat uit het bekloppen van de hoef, de hoef beknijpen met een zgn. visiteertang om plaatselijke pijnreacties op te wekken en soms dent het ijzer verwijderd te worden en de hoef bekapt te worden.
  
  Het passief bewegen van het kreupele been. Door bij het opgenomen been de diverse gewrichten te buigen en te strekken kan men bij het paard wederom pijnreacties op roepen. Deze reacties kunnen dan weer een aanwijzing zijn voor de plaats waar de kreupelheid is gelokaliseerd. Bij botbreuken voelt men op de breukplaats een abnormale beweeglijkheid en soms crepitatie (kraken). Ook kan men bij een al langer bestaande kreupelheid een verminderde buigbaarheid van een aangetast gewricht waarnemen. Dit is soms opvallend aanwezig bij een ernstige kogelarthrose aan een of beide voorbenen.
  
  Bewegingsonderzoek: Het paard wordt ,indien mogelijk en afhankelijk van de ergheid van het manken natuurlijk, bekeken in stap en draf op harde en zachte bodem Indien nodig en mogelijk ook aan de longe op zachte bodem in draf en galop.
  Op deze wijze kan het pijnlijke been of de pijnlijke benen (soms meerdere ledematen betrokken in het manken) beoordeeld worden. De graad en de wijze van manken kan zo ook beoordeeld worden.
  
  De buigproeven. Bij een buigproef wordt gedurende een bepaalde periode (1-2 min.) een of meerdere gewrichten aan gespannen. We onderscheiden de volgende buigproeven :
  
  

• de buigproef van de gewrichten van de ondervoet + kogel
• de buigproef van de voorknie of carpus
• de buigproef van het spronggewricht en de knie ("spatproef") in flexie/gebogen.
• de buigproef van het spronggewricht en de knie in extensie / gestrekt.

Voor een goede interpretatie van een buigproef moet men altijd het kreupele been vergelijken met het gezonde been. Een positieve buigproef geeft ons aanwijzingen over de plaats van de kreupelheid. Plaatselijke verdovingen. Een vrij nauwkeurige lokalisatie van een kreupelheid verkrijgt men door steeds kleine stukjes van het kreupele been te verdoven. Op het moment dat de kreupelheid sterk of geheel verbeterd heeft men vrij nauwkeurig de plaats van de kreupelheid gevonden. Men onderscheidt twee soorten verdovingen:


• Geleidingsverdoving, men verdooft een zenuw die verantwoordelijk is voor de pijnbeleving in een bepaald gebied van het been.
• Verdoving rechtstreeks in een gewricht, peesschede of slijmbeurs.

Soms ziet men na een positieve reactie dat het paard aan het andere been gaat kreupelen. Het met behulp van verdovingen lokaliseren van het probleem is noodzakelijk voor een juiste diagnose en het voorkomt overmatig behandelen van bv. gewrichten welke niet bij de kreupelheid betrokken zijn.

Aanvullend onderzoek is hierna meestal nog noodzakelijk. Dit bestaat meestal uit een radiografisch en/of echografisch onderzoek. Soms ook bloedonderzoek of onderzoek van gewrichtsvocht.

Indien meer gespecialiseerd onderzoek ovv MRI-scan, CT-scan of arthroscopisch onderzoek/behandeling van een gewricht nodig geacht wordt, verwijs ik u graag door naar een aangepaste kliniek.

• 5.

• Endoscopie:In het kader van een verkoop / aankoop keuring wordt de endoscopie vaak gebruikt voor het beoordelen van de stembanden in het kader van cornage. Endoscopie van de bovenste luchtwegen (neus, keel, luchtpijp)of een bronchoscopie is een onderzoek dat vaak wordt uitgevoerd bij een paard dat hoest of abnormale neusvloei vertoont.
  Endoscopie is een techniek die ook gebruikt wordt om andere lichaamsholten te bekijken oa maag (gastroscopie), gewrichten (arthroscopie) ed. Het beoordelen van de stembanden of het uitvoeren van een bronchoscopie bij een hoestend paard kan in de meeste gevallen bij u thuis op stal worden uitgevoerd.
  
  

• 6.

• BAL of Broncho-Alveolaire-Lavage:Door middel van een broncho-alveolaire lavage kan nog meer informatie bekomen worden van de luchtwegen ttz de kleinere vertakkingen van de longen met inbegrip van de longblaasjes. Dit is bijvoorbeeld interessant bij aanslepende of chronische luchtwegproblemen, longbloeders en dergelijke meer.
  
  Het is een techniek die kan uitgevoerd worden bij het rechtstaande paard weliswaar onder een zwaardere verdoving. Hierbij worden slijmen en celletjes van de kleinere luchtwegen verzameld om die vervolgens ook verder te laten onderzoeken in het labo. Op basis van die resultaten kan een meer precieze behandeling ingesteld worden.
  
  

• 7.

• Gebitsverzorging:Het belang van een goed functionerend gebit Het routinematig controleren van het gebit is essentieel voor de gezondheid van uw paard. Periodieke beoordeling, correcties en eenvoudig onderhoud zijn om verschillende redenen belangrijk:

• we hebben op een onnatuurlijke wijze de voeding en eetgewoonten van het paard aangepast
• we stellen zeer hoge eisen aan het presteren van onze paarden en beginnen op een jongere leeftijd
• we fokken met paarden zonder rekening te houden met de kwaliteit van het gebit
Goede zorg voor het gebit van uw paard betaald zichzelf terug. Uw paard is gezonder, gaat efficiënter met zijn voer om, presteert beter en wordt misschien wel ouder . Ik kan u daar bij helpen.

Voor een grondige gebitsverzorging is het soms nodig van het paard te sederen (te verdoven) zeker om achteraan in de mond te kunnen werken.

Het sederen van een paard door middel van een injectie is volgens de wet alleen toegestaan aan dierenartsen. Wordt een paard gesedeerd door een niet dierenarts is dit een overtreding en derhalve strafbaar.

• 8.

• Huidaandoeningen:Huidaandoeningen bij het paard zijn zeer frequent en verschillend van aard. Te veel om hier allemaal in detail op te noemen.
  
  De meest voorkomende ontstaan tgv een overgevoeligheidsreactie (allergisch, chemisch..) of worden veroorzaakt door parasieten, bacterieën, virussen of schimmels.
  
  Gezwellen van de huid zijn meestal goedaardig (sarcoiden, granulomen ed) en komen in verschillende vormen voor.
  
  In minder frequente mate zijn er auto-immune aandoeningen met huidletsels (Lupus, Pemphigus..), Onderzoek van haar, huidschilfers of stukjes huid (biopt) en algemeen bloedonderzoek zijn soms nodig om tot een juiste diagnose te komen. Op basis daarvan kan een correct prognose en behandeling worden ingesteld.
  
  

• 9.

• Oogaandoeningen:Oogletsels of oogproblemen bij het paard komen zeer frequent voor en zijn in de meeste gevallen te beschouwen als een spoedgeval!!!
  
  Dichtknijpen van de oogleden, gezwollen oogleden, abnormale of overvloedige tranenvloei, een witachtige of blauwe schijn van het hoornvlies zijn duidelijke tekenen van een probleem in het desbetreffende oog. Ook letsels of wonden van de oogleden zelf komen vrij frequent voor.
  
  Het is van groot belang om bij het zien van deze symptomen zo spoedig mogelijk het oog te laten onderzoeken door een competente dierenarts.
  
  Opthalmoscopisch onderzoek wordt dikwijls aangevuld met bijkomende testen zoals Fluoresceine-test, ook echografie van de oogbol kan bij sommige aandoeningen belangrijke extra informatie geven.
  
  Het is erg belangrijk om snel een juiste behandeling te kunnen instellen om niet het risico te lopen op complicaties met verminderd of verlies van zicht tot gevolg!!!